Ülkemin en uç noktasında, sınırda, herşeyden
uzakta ama bir o kadar gündemin içindeyim.
Tuzla’da acemilik dönemiyle başlayan
askerliğime, Şanlıurfa Mürşitpınar sınırında bir karakolda komutan olarak devam
ediyorum. Bu blogda her hafta ‘hangi davete gitsem?’, ‘bugün şu mekanda bunu
yedim’, ‘çok eğlendik’ temalı yazılarımdan da gördüğünüz hayli ‘rahat’ gözüken
hayatım bir anda ters yüz oldu.
Sanki bir film karesinde gibi. Uyanmadan önce
görmem gereken bir rüya gibi. O kadar inanılmaz.
Savaştan kaçan insanları gördüm. Çaresizce
sınır tellerine yığılan.
Bir köyü ele geçiren ve o köye bayrağını diken
örgütü izledim dürbünle. Dünyanın konuştuğu o örgüt.
Bendeki de ne şans. Görev yaptığım yer anahaber
bültenlerinin ilk konusu oldu. ‘Bomba yağıyor’, ‘Evlere mermi düşüyor’ gibi
haberlerden bunalan annem geçen gün Şanlıurfa’ya ziyaretime geldi.
Bu olaylar başlamadan önce herkesinkine benzer
bir görev süreci yaşıyordum. Ülkemin sınır hattının bu kadar karışacağını
bilemezdim.
Kaçıp gitmek, uzaklaşmak, bir dağın tepesine
ıssız bir eve yerleşmek gibi düşüncelerim olsa anca şu anki gibi bir yere
gelirdim. Çünkü başta sakindi buralar. Şimdi ise pek öyle değil.
Burası benim için sıfır (başlangıç noktası).
Öyle ki sivil hayata geçtiğimde kesinlikle daha farklı biri olacağım.
Güncel olaylara eskisinden çok daha fazla
duyarlı,
Akşam yastığa başını koyduğunda şükretmeyi bilen,
Sokağa çıkıp istediğiniz bir yere gitmenin aslında özgürlük (artık kimileri için lüks) olduğunun farkında.
Akşam yastığa başını koyduğunda şükretmeyi bilen,
Sokağa çıkıp istediğiniz bir yere gitmenin aslında özgürlük (artık kimileri için lüks) olduğunun farkında.
Hazır elime laptop geçmişken buraya bir
açıklama yazayım dedim. Dışarıdan hayli renkli gözüken sivil hayatımı yansıtan
bu blog boş kalmasın dedim. Arada eski yazılarıma bakıp, ‘Nereden nereye…’
diyorum ve kendi oluşturduğum ‘rahat yazar’ adını tekrar sorguluyorum.
Ne kadar rahatız?
en beğendiğim yazın bu dostum. Uzun süredir takip ederim seni. inşallah kazasız belasız tezkereni alır gelirsin. ama uyarayım insanız biz çabuk etkilenir çabuk unuturuz. hani demişsin "ne kadar rahatız ?" aslında hiç rahat değildik sadece umursamıyorduk"
YanıtlaSilteşekkürler yorumun için. dediğin gibi etkilenmemek için bazı şeyleri çok da umursamamak lazım:)
SilAllah sizi ve tüm askerlerimizi korusun.
YanıtlaSilBizzat yaşaması farklı.. biz çok çok az şükretmeyi akıl ediyoruz..
sağolun teşekkür ederim:)
SilKahramanlık anılarını bekliyoruz :)
YanıtlaSilEn kısa zamanda hayırlısıyla tezkereni almanı dilerim Ahmetcim.
YanıtlaSil