Şarkılarda dikkat çeken tarzlar...

Bence her şarkının hitab ettiği bir kitle var ve herkes kendi duygularını dışa vurmasını kolaylaştıran şarkıcıları dinliyor.

Örneğin; asi, vurdumduymaz ve özgürlüğüne düşkün gençler rock tarzını benimser. Ben sakin bir yapıya sahip olduğumdan anca soft rock dinleyebiliyorum.

İçkisini yudumlarken aynı zamanda arkadaşlarıyla sohbet etmek isteyen havalı tipler lounge (salon müziği) dinler.

Genellikle orta yaş üstü, kültürümüzü koruyan, dilimizi en saf haliyle bozmadan kullanan insanlar türk sanat müziği dinlemeden yapamaz.

Acılarını hatırlayarak tekrar tekrar üzülmek isteyenler en arabesk şarkılarda kendini kaybeder.

Başta da belirttiğim gibi dışavurumu kolaylaştıran şarkıcılar var. Örneğin Demet Akalın şarkıları hep sitemkardır. Eski sevgili ardından söylenen öfkeli sözler hep onun şarkılarında hayat bulur.

"Yüzünü bile görmek istemiyorum, yoluma çıkmasan iyi edersin.

Sözlerim sana ağır mı geldi? Kalbini mi kırdım? Afedersin!"

Şarkıcının kliplerindeki bakışları da hep, "artık şansını kaybettin" tavrını simgeler.

Demet Akalın şarkıları, her yediği haltı çaktırmadan duyurmak isteyen çocuksu kızlarımızın msn iletilerini süslemektedir.

Üşenmedim ve Demet Akalın albümlerindeki şarkı isimlerini araştırdım. "Unuttum", "Allahından bul", "Alçak" gibi parçalara rastladım. "Afedersin" içlerinde en nazik olanıymış.

"Kalbimi kapatmışım sen gibilere, sen de kendin gibi bir şerefsize aç!" cümlesi var bir diğer parçasından aklımda kalan.

Kısacası eski sevgilisine "artık umrumda değilsin" ya da "barışmamız bir mucize" diyenler Demet'i dinliyor.
---şarkı sözü---
Bebek'te üç beş tur atarım. (Tamam Ferrari olmasa da yapılabilir.)
Olmadı bir de miami yaparım. (O biraz zor bizim için.)
Gördüğün gibi çok unutkanım. (Ya ya çok belli...)
---şarkı sözü---

Tarkan var. O da "dudu dudu", "kuzu kuzu", "yakalarsam muck muck", "vay anam vay" gibi tekerleme esasına dayalı parçalar yapıyor. Yeni albümünde de "cici cici", "bıdı bıdı" gibi ikilemeler ya da "üfflee püffle", "hüüüüp diye çek" gibi efektli sözcükler kullanmaya devam eder mi çok merak ediyorum.

Serdar Ortaç'ın pop müziğe katkılarını söylemeden olmaz. Adam öyle kafiyeler üretiyor ki söz öbekleri arasındaki anlamsızlığı umursamıyor direkt ritme odaklanıyoruz. Bir müddet sonra farkediyoruz ki tüm şarkıları birbirine benziyor. Ortaç olmasa yeni çıkanlar kimden şarkı alacaklardı acaba? Daha fazla yeni -özellikle mankenlikten gelen- isimlere şarkı verirse bıktırabilir, kendinden soğutabilir. Bence bir değişim yapmalı.

Aklıma takılanlar bunlar... Rahat Yazar, müzik blogu değil ama kafamda yer eden ve ülkemizde her ne kadar eleştirilse de büyük ilgi gören (popüler) tarzları incelemeye devam edeceğim...