olgun insan...

Bu konu her zaman karşıma çıkıyor. Olgun olmak ve çocuk kalmak arasında ince bir çizgi olduğunu düşünsem de bu çizginin yaşanan ana göre değiştiğini biliyorum. Öyle anlar geliyor ki çocukça düşünmek daha mantıklı geliyor bana.

Bence olgun insan, kendini bilen insandır. Sınırlarını, zaaflarını kısacası tüm duygularını kontrol edebilen insandır. Yeterli olgunluğa erişememiş kişiler, daima bazı konularda aşırıya kaçarlar. Çünkü birtakım duygular yerine oturmamıştır. Bu yüzden zaten tüm taşkınlıkları biz gençler yapar. "Büyükler de yapıyor." derseniz o büyükler olgunlaşamayanlar kategorisindeler...

Karakterimin sağlam olduğunu zannetsem de ileride birçok konuya daha farklı yaklaşabileceğimi düşünüyorum. Bundan dolayı 'olgunum' demiyorum. Benden büyük olup da halen daha 16 yaş beyniyle hareket eden insanlar var biliyorum.

Olgun insan, hayal aleminde gezmez. Daha gerçekçidir ve mantığıyla hareket eder. Bu yaşta duygular ön planda olsa da ben çoğu zaman mantıksal düşünürüm. Yaptıklarımın açabileceği sonuçları düşünmeden bir şeyi yapmaya kalkışmam. Şimdi, mesela benim hayallerim ön planda. Hayallerimin azaldığı ve yaşanmışlıklarımın arttığı hatta bu yaşanmışlıklarımdan dersler çıkardığım zaman 'olgunlaştım!' diyeceğim....