En zor durum: Pot kırmak...

"Hay dilim kopsaydı da söylemeseydim o lafı!"  dediğimiz anlar olur ya , aniden gelen pişmanlık hissi ve o an yerin dibine geçme durumu... Biz buna "pot kırmak" diyoruz. Çoğu zaman istemeden yapılır ve bu eyleme "çam devirme" adı da verilir.

Yaşlıca bir kadını yanındaki ufak çocukla görünce "aa torununuz sanırım" deyip aslında kadının çocuğun annesi olduğunu öğrenmek bunlardan biri. Annem, bir keresinde karşı komşunun oğlunu "Sen bu sene okula yeni başladın değil mi?" diyip sevmişti. Sonradan annesi "Hayır. Orta 1'e geçti" cevabını verince durumu nasıl düzelttik bilmiyorum. Gerçekten çocuk daha ufak gösteriyordu. Örneğin yeni tanıştığın biriyle muhabbet edersin, laf döner dolaşır aileye gelir. Ben genelde anne ve baba konusunu açmaya çekinirim. Diyelim babamın iş durumunu söylüyorum ve tam söz sırası karşımdaki arkadaşa geldiğinde "benimki vefat etti" cevabını aldıktan sonra hemen konuyu çok alakasız bir yere taşır, lafı değiştiririm.

Bazen istemeden kulak misafiri olduğumuz gizli bilgileri sanki önemsizmiş gibi kalabalık ortamda pat diye söyleyerek birinin kalbini kırabiliriz. Dalgınlıkla da yanlış konuşabiliyor insan. Örneğin kalabalık bir grupla  birlikte televizyonda magazin programı izlerken bir sanatçı için: "Amaan bu kadının da kaçıncı evliliği yani sürekli evlenip ayrılıyor" diye yorum yapmıştım. O gece TV izlediğimiz grubun içinde birden fazla evlilik geçiren biri olduğunu sonradan öğrendim. O an bana "Ne var yani insan anlaşamaz ayrılır" demişti kadın.

İstemeden bazı sözler söyleyince sözü geri almak kolay olmuyor. Zamanı geri çeviremeyiz ki. Söz ağızdan çıktı bir kere! Usta bir sürücünün virajda direksiyon hakimiyetini sağlaması gibi, insan abuk bir laf söyledikten sonra da durumu toparlayabilmeli. Kişi, pot kırdığını farketmeden konuşmaya devam ediyorsa artık çok geçtir. Lafı toparlasan bile durumu kurtaramazsın. Karşındakinin  aniden değişen yüz ifadesine öylece bakakalırsın...