
Deja vu hissi: Gördüğüm anlık görüntü daha önceden zihnimde canlanmıştı. "Ben daha önce bu anı yaşadım" deriz ya işte o an.
Hayatın rutinliğini kabul etmek lazım. Mesela, sınav dönemi okulda neredeyse her gün ard arda sınava giren bir bünye zaten her an deja vu olmuş gibi oluyor. Aynı suratlar, aynı mekanlar, aynı hocalar.
Tembel bir öğrenci tüm derslerden kalmaya alışmışsa, gördüğü n. inci F notu onu şaşırtmaz. Dolayısıyla bu da deja vu değil.
Birini seversin, onu bırakırsın; başkasını seversin onu bırakırsın. Eee huylu huyundan vazgeçmez. Bu da senin için deja vu... Çünkü, aynı muameleyi daha önceden de başkasına uyguladığını hatırlarsın.
Bir yerde bir parça çalar. Sanki daha önceden bu parçayı duymuştum deriz. Eee bizim ülkedeki müzisyenlerin esinlenmesi meşhurdur. Yabancı parçalara türkçe söz yazarlar bazen, bunu da çaktırmadan yaptıklarını sanarlar ama düşüne düşüne biz orjinal kayda ulaşırız. Her şarkıda bir deja vu anım oluyor.

Televizyon dizilerinde de o kadar klişe var ki deja vu olmamak elde değil. Herşey tanıdık geliyor. Zaten belli yapımcılar belli oyuncularla çalıştıkları için "aaa bak şu X dizide de vardı, hatta gene aldatan adamdı." diyoruz. Belli tipler var. Belli karakterleri iyi oynadıkları için başka tarz rolde oynayamıyorlar. (Mesela ben Ferhunde rolündeki Deniz Çakır, saf-aptal bir kızı canlandırsa inandırıcı olamaz diye düşünüyorum. Zaten o tarz bir rol ona teklif edilmez. )

deja vu, beynin sağ ve sol lobunun, olayı birinin diğerinden daha geç algılamasından ortaya çıkıyor. bir ana benzetme değil :)
YanıtlaSil@RFK bilimsel açıklaman için sağol. Bir ana benzetme olayına herkes "deja vu" diyor, aslında senin tanımın doğru biliyorum.
YanıtlaSil